Οι άντρες μας - ή η κακοποίηση ενός γένους...

Σήμερα το πρωΐ στο τρένο καθώς πήγαινα στη δουλειά, καθώμουν τελείως ανυποψίαστη και διάβαζα ένα μάλλον αδιάφορο βιβλίο, όταν κάθησε ένα νεαρό ζευγάρι ακριβώς απέναντι μου. Δεν ήταν κανένα απο εκείνα τα ζευγάρια που λες "WOW!!!", ούτε μπορώ να πώ πως αν τους έβλεπα σε άλλη περίπτωση θα τους είχα κρατήσει στη μνήμη.
Αυτό όμως το οποίο τελικά με έκανε να τους προσέξω και να παραμείνουν στη μνήμη μου ήταν το εξής γεγονός, το οποίο πρέπει να ομολογίσω, το έχω παρατηρίσει και σε πολλά άλλα ζευγάρια, απλά δεν είχα δώσει ως τώρα ποτέ σημασία : καθώς ήρθε λοιπόν η ώρα να αποχωρίσει η κοπέλα και να βγεί στην επόμενη στάση, γυρνάει στο αγόρι της, το κοιτάει μέσα στα μάτια και του δίνει 3-4 γλυκά φιλιά στο στόμα, απο αυτά που μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να δώσει με τέτοιο τρόπο. Παρατηρώ λοιπόν και το αγόρι της να γυρίζει πρός το μέρος της και να της δίνει του ίδιου είδους φιλιά, με την ίδια γλύκα και τρυφερότητα, που θα μπορούσε να εκφράσει στην ουσία μόνο μια γυναίκα σε τέτοιο βαθμό.
Τώρα θα μου πείτε : "Και τι ζώρι τραβάς εσύ το πώς και που φιλιούνται τα παιδιά? Ερωτευμένα πιτσουνάκια είναι, δεν κάνει?!?"

Τι να πώ, κι εγω ερωτευμένη κοπέλα είμαι αλλά αυτό που είδα απλά μου άνοιξε τα μάτια και με έκανε να σκεφτώ και να ρωτήσω :

"Κορίτσια, τι έχουμε κάνει με τα αγόρια μας, με τους άντρες μας, με το έτερον ήμισι μας??"

Τους έχουμε καταντίσει μαλθακά, άβουλα πλάσματα, τους έχουμε αναγκάσει να ψάξουν και να βρούν τη θηλυκιά τους πλευρά και να την βγάλουν στην επηφάνια. Τους αναγκάζουμε να ξυρίζονται σε σημεία που ούτε εμείς δεν ξυριζόμαστε. Τους αναγκάζουμε να χρησιμοποιούν κρέμες σύσφηξης και αντιγύρανσης, απλά και μόνο για να γίνουν αντάξιοί μας και να κυκλοφορούμε με κούκλο και όχι απλά με έναν άξεστο τύπο, ο οποίος είναι απλά αυτό που είναι : άντρας.

Γιατί να απαρνηθεί ενας άνθρωπος τον εαυτό του και το φύλο του? Που εχει ξαναακουστεί κάτι τέτοιο?
Εννοείται πως δε θέλουμε κάποιον βάρβαρο άνθρωπο στο πλάι μας, ο οποίος αποδεικνύει την δύναμη και την αντρικότητα του σαπίζωντας τη γυναίκα στο πλάι του στο ξύλο!!
Αλλά ουτε θέλουμε, ούτε χρειαζόμαστε, μα ούτε καν μας συμφέρει να έχουμε στο πλάι μας μια γυναικούλα!!!

Αν είναι ετσι βρε κοπέλα μου,πήγαινε και μείνε μαζι με τη φίλη σου, με τη ξαδέλφη σου, με οποιοδήποτε άλλο θηλυκό πλάσμα σε τούτο το κόσμο! Ποίος ο λόγος να βάλεις έναν άντρα μέσα σε ένα καλούπι στο οποίο δε χοράει?

Και ας κάνουμε λοιπόν και την εξής ερώτηση : Γιατί κοπέλα μου δεν αλλάζεις εσύ για το αγόρι σου?
Γιατί δεν προσπαθείς να μπείς στο νού του και να πραγματοποιήσεις τις φαντασιώσεις του π.χ?
Όχι δεν χρειάζεται να γίνεις η ευλίγηστη, σέξη πουτανιάρα, που όποτε το θέλει εκείνος απλά ανοίγει τα πόδια της! Ουτε χρειάζεται να μεταμορφωθείς σε αντροθήλυκο, να μείνεις αξύριστη και άπλυτη, και να αρχίσεις να ασχολίσαι με τον αθλητησμό, να βλέπεις μπάλα και να πίνεις μια μπύρα μετά την άλλη!
Μείνε αυτό το γλυκό και χαριτωμένο θηλυκό που είσαι - αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο είσαι σ'αυτη τη γη : για να σκορπάς με τη χαριτωμενιά σου χαρά και γλυκάδα!

Αλλά σε παρακαλώ μη ζητάς από τον άντρα σου να κάνει κι αυτός κάτι τέτοιο, γιατί είπαμε ποιο είναι το αποτέλεσμα : metrosexual, άτρυχοι άντρες, που χρειάζονται περισσότερο χρόνο στο μπάνιο παρά εσένα!

Αντιθέτως, γιατί δεν κάνεις μερικές πονηρές σκέψεις καθ'ολη τη διαρκεια της μέρας πριν πας σπίτι και δείς τον καλό σου? Ξέρεις τι εννοώ : σκέψεις που θα περίμενε κανείς να έχει μόνο ένας άντρας...
Γιατί κοπέλα μου ξινίζεις? Δηλαδή εσυ δεν το έχεις ανάγκη? Κάνεις σεξ απλά και μόνο για αναπαραγωγηκούς λόγους? Τόσο μεγάλο κόπο σου κάνει? Ή μήπως έχεις όρεξη για το υπόλοιπο της ζωή σου να έχεις αθώο, παρθένο σεξ, στην ίδια στάση, με τον ίδιο ρυθμό, την ίδια πάντα ώρα και χωρίς εκπλήξεις η παραλλαγές?

Βγάλε επιτέλους το κτήνος απο μέσα σου! Τουλάχιστον το κρεβάτι (και όχι μόνο) είναι το μάλλον καταλληλότερο μέρος για να κάνεις κάτι τέτοιο!

Και πίστεψέ με, θα ανταμοιφθείς απλόχερα για αυτή σου την απόφαση!! Εγκυημένα!!!

Χθές πουτάνα ζωή κ σήμερα...???

Λοιπόν τι να πω... Ξύπνησα χθές στην αγκαλιά του καλού μου. Παρ'ολα αυτά είχε αυτή η ημέρα μια γεύση γλυκόπικρη/γλυκόξηνη - όπως θές το λες τέλος πάντον - μέχρι που κατέρρευσα το απόγευμα απο σκέψεις ανούσιες, και έλιωσα στο κλάμα ... κι αυτό ενώ ήμουν ακόμα στους δρόμους, κουρασμένη απο δουλιά κ σχολή και τα σχετικά.
Είμαι σίγουρη πως κάποιος με μισεί σ'αυτή τη πουτάνα τη ζωη (τώρα θές να το πείς θεός, θές να το πείς μοίρα... λέω να μη μπω στη διαδικασία να ασχοληθώ μ'αυτό το θέμα τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου. Μου αρκούν τα δικά μου προβλήματα που έχω). Και να μήν ξεχνάμε βέβαια και το μίσος που τρέφω η ίδια μου απέναντι στον εαυτό μου!
Όπως κ να'χουν τα πράγματα πρέπει να έφαγα γερή χαρπάλα όταν πρωτοεμφανήστηκα στη ζωή... για την ακρίβεια μπορώ να το φανταστώ την "καλή μου νεράϊδα" σκημμένη πάνω στην κούνια μου και να με φτήνει με όση δύναμη έχει.
Τι να πω, ακόμα ψάχνω την απάντηση στο ερώτημα αν ειμαι απλά μαλάκας η μήπως και κάτι παραπάνω απ'αυτό?
Και τέλος πάντον (για να μην πολυλογώ) έκατσα και σκέφτηκα : "Τελικά φιλενάδα, αν σου έρθουν όντως όλα ακόμα πιο σκάτα στη ζωή σου - γιατί να μην ξεχνάμε, είμαι και πολύ γκαντέμο, εκει που όλα είναι μέλι-γάλα, ΤΣΟΥΠ πάρε άλλη μια χαρπάλα, μην στεγνώσεις κιόλας! - και τέλος πάντον σε παρατήσει κι αυτός που είσαι τρέλα ερωτευμένη μαζί του και μείνεις μόνη τελικά, ποιό ειναι το PlanB σου? Μη μας βρεί και απροετοίμαστους η γκαντεμιά μας!"
Λοιπόν το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να τελειώσω τη σχολή μου (ένας χρόνος είναι ακόμα, κρίμα θα'ταν) και μετα μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας και την κάνουμε σε κάποιο εξωτικό νησι... Μπαχάμες, Χαβάι, έστω Μήκονο βρε αδερφέ, δε θα τα χαλάσουμε εκεί. Και απλά θα δουλεύω για ενα μεροκάματο για να έχω να ζω, τίποτα άλλο.
Μετά το ξανασκέφτηκα και είπα : "Φιλενάδα, δε τη βλέπω να γίνετε κατα τέτοιο τρόπο η δουλειά. Δεν έχεις τα κότσια, με ξέρω καλά. Ήδη την επόμενη μέρα, να μην πω την επόμενη ώρα θα με ξήνουν απο τα πατώματα... στην κυριολεξία!"
Όχι, δεν θέλω να πω πως είμαι τόσο πολύ κολλημένη μαζί του, άλλα για άλλη μια φορά απλά θα μου αποδείξει η ζωή πως δεν αξίζει να εμπιστευτείς κανέναν - έ, και τι ζωή είν'αυτή να τη περνάς απομονομένος απο όλο τον κόσμο απλά για να μην πληγωθείς?
Άχριστη.

Because the world is better off without you.